In deze rubriek maken we kennis met één van onze mensen ; predikanten, kerkelijkwerkers, pioniers, actieve gemeenteleden. En dan niet zomaar wat betreft hun werkzaamheden voor de Verenigde Protestantse Kerk in België (VPKB) maar de mens achter deze persoon. Wat inspireert hen, waar houden ze zich mee bezig en hoe combineren ze hun werkzaamheden met hun privéleven.
We spraken met Pierre Le Rigoleur, lid van de Brusselse gemeente Botanique.

Pierre, waar kom je vandaan?

Ik kom uit een Frans-Belgische familie. Mijn moeder is Belgische, mijn vader Fransman. Ik ben geboren en opgegroeid in het zuidoosten van Frankrijk, in een dorpje, Manosque. Op 18-jarige leeftijd ben ik een een cursus Frans-Duits gaan volgen en ben ik in Duitsland rechten gaan studeren. Ik heb een behoorlijk Europees traject doorlopen, met studies en stages die me naar Duitsland, Frankrijk, Nederland en uiteindelijk België hebben gebracht. Hier woon ik nu 4 jaar.

Wat is geloof voor jou?

Het geloof is me fundamenteel door mijn moeder meegegeven. Zij heeft zich op haar 20ste van het katholicisme tot het protestantisme bekeerd en ze is door ‘het vuur van de bekeerling’ bezield. Voor mijn moeder is het geloof een heel sterke drijfveer. Een geloof dat soms een beetje te ‘drukkend’ was, vooral voor de kinderen. Daarom dat het niet evident is om me te vragen of ik geloof, of het iets is waar ik aan houd, of dat het niet eerder iets is dat ik volg omwille van mijn opvoeding. Mijn geloof voelt heel veranderlijk aan: soms is het heel sterk, soms zeer fragiel. Maar over het algemeen is het steeds aanwezig en is het nog steeds een drijfveer in mijn leven, vooral in momenten van twijfel. Het is ook een echt kompas, dat me helpt beslissingen te nemen wanneer ik de weg kwijt ben.

Je bent lid van de Botanique-gemeente, waarom?

Ik ben een beetje toevallig bij de Botanique-gemeente terechtgekomen. Ik zocht op het internet naar protestantse kerken in Brussel en een van de eerste sites die verscheen, was die van de Botanique-gemeente. Het was een levendige site, goed onderhouden, en dat deed me zin krijgen om eens naar deze kerk te gaan kijken. De gemeenschap in de Botanique is jong, dynamisch en ook multicultureel. Er hing een goede sfeer, die binnenkwam toen ik er was, en ik zei bij mezelf dat ik graag nog eens zou terugkeren. Terugkeren, mijn tijd nemen, zonder me actief in het gemeenschapsleven te engageren, er naar toe gaan als ‘toeschouwer’ niet als deelnemer.

Als ik vandaag bij de Botanique-gemeente hoor, is dat ook omdat ik ongeveer 2 jaar geleden aan een spirituele reflectie heb deelgenomen. Tijdens mijn studies, ben ik heel zelden naar de dienst of naar de kerk gegaan. Nochtans bleef ik geloven, maar zonder het in praktijk te brengen. Wanneer ik ben beginnen werken en ik naar Brussel ben verhuisd, heb ik tegen mezelf gezegd dat het tijd was om een keuze te maken: of ik keer naar de Kerk terug en ik engageer me in het christelijke geloof; of ik geef het geloof op, want ik kan niet in een tussenpositie, die te comfortabel is, blijven. Uiteindelijk heb ik de beslissing genomen om me opnieuw te engageren, om het geloof te herontdekken. Dit wil zeggen, opnieuw theologiecursussen volgen, om me opnieuw in de protestantse geschiedenis en geloof te verdiepen, om te zien of dit me echt interesseert. Kerken in de Botanique geeft me de mogelijkheid om op deze geloofsweg verder te gaan en daarom dat ik vandaag regelmatig naar de gemeente ga.

Wat doe je voor werk?

Ik werk als consulent bij IBM. IBM is een groot bedrijf, actief op het gebied van informatica- en digitale dienstverlening: cloud, marketing, A.I., automatisering, enzovoort. Als consulent stuurt IBM me naar klanten (tevens grote bedrijven) om te helpen bij het opzetten van deze nieuwe technologieën en om ervan te kunnen profiteren.

Wat doe je in je vrije tijd?

Ik sport regelmatig (fietsen, Thai boksen, badminton). Ik ga ook regelmatig bij mijn familie en vrienden, die vooral in Frankrijk en Duitsland wonen, op bezoek. Ik tracht de televisie te mijden, want ik kan al gauw uren doorbrengen met het bekijken van alle mogelijke en voorstelbare uitzendingen. Ik heb een grote zwakte voor strips en mijn interesse is zeer breed: dat gaat van het fantasy-heldenverhaal “Trolls de Troy” (van Christophe Arleston en Jean-Louis Mourier), tot de grafische roman “Une vie chinoise” (Philippe Ôtié en Li Kunwu, via de autobiografische strips “Pyong Yang” of “Chroniques birmanes” (Guy Delisle). Ik volg tevens alles wat politiek en economie is van dichtbij, in Europa en daarbuiten.

Wat verbindt de verschillende aspecten van je leven?

Ik tracht mezelf en mijn waarden trouw te blijven in alle aspecten van mijn leven, zowel persoonlijk als professioneel. Als ik een leidraad zou moeten opgeven dan is dat de dienstbaarheid aan anderen, de zin om zich voor de maatschappij in te zetten, voor goede doelen. Ik merk dat in de verschillende milieus en landen waar ik ben geweest, het met die personen is die deze zin van engagement delen dat ik de sterkste vriendschappen heb ontwikkeld. Ik kan me niet voorstellen om iemand aan de zijlijn te laten staan, vooral niet als deze persoon in nood is. En ik meen dat mijn geloof aan deze zin voor engagement bijdraagt.

God is voor jou…

Nog ongekend, ongrijpbaar. We hebben in de Botanique een predikante die me op een dag zei: “God vertrouwen, is Hem ons leven laten sturen, het is Hem op een moment de plaats van de bestuurder van de wagen, die we tot dan toe bestuurden, overlaten.” Ik ben nog niet in dat stadium. Op dit moment zit God op de passagiersplaats en ik weet niet of en wanneer ik Hem het stuur ga overlaten.

 

Share: