Zachte stilte : 1 Koningen 19: 9-12
De Koningenboeken zijn zowel een kroniek als een profetie en hebben dus een dubbel doel. Ze beschrijven de israëlitische monarchie èn geven het woord aan de profeten, (zelfs aan de meest obscure zoals Ahia en Hulda .) Het is dan ook begrijpelijk dat de christenen deze boeken bij de historische klasseerden, terwijl ze in de Hebreeuwse bijbel bij de profetische boeken staan. De zaken die erin aan de orde komen, bijvoorbeeld de veroordeling van de politiek-religieuze standpunten van de koningen en de voorstellen om de samenleving te vernieuwen, doen reeds vermoeden dat dit een bezorgdheid is uit een latere periode, namelijk die van de tijd na de Babylonische ballingschap. De twee Samuëlboeken en de twee Koningenboeken vormden vroeger een geheel, genoemd de “Koningsgeschiedenissen” en werd opgevat als religieuze lezing van de geschiedenis. De schrijver van de “Koningsgeschiedenissen” gebruikt een literaire kunstvorm die toen bloeide, nl. stereotype vertellingen, waarin de mens midden in een tweestrijd staat die zich afspeelt in een andere sfeer. Ons verhaal staat na de competitie tussen de profeet Elia en de Baälsprofeten en is geschreven tegen de achtergrond van een strijd om politieke invloedssferen. I Koningen 19:9-12 past perfect in dit literaire universum, waarbij de geschiedenis wordt opgeroepen om het onzegbare te zeggen. Het zou de literaire kunstvorm geweld aandoen, om de openbaring van God aan Elia letterlijk te nemen. De gebeurtenissen vinden plaats om een spirituele en symbolische werkelijkheid te ondersteunen.
Jeanine Mukaminega
Leave a Comment