Ik wil me helemaal niet met de profeet Elia vergelijken, noch me aan hem meten.

Ik kan wel raden dat hij heel wat jonger en steviger was dan ik. Want, ziet u, omwille van mijn leeftijd zie ik me helemaal niet veertig dagen op intense trektocht door de woestijn, noch naar de toppen klimmen, noch in grotten bivakkeren. Anderzijds, kan ik wel, zoals hij, achterom kijken en me laten naroepen.

Hoewel ik verre van ooit in een diepe depressie ben verzonken, zoals het hem is overkomen na een verschrikkelijk gevoel van tegenslag, kan ik me steeds vragen stellen, zoals hij dat deed, met klaarheid en waarheid over wat ik kan ervaren van de aanwezigheid van God in mijn realiteit, mijn ervaringen en mijn engagementen, zowel als leerkracht, burger en lid van de Kerk.

Vrijheid, de lieve vrijheid … Hoeveel keer in ons leven vechten we niet voor een beetje meer vrijheid? Vrij komen van onze ouders, van onze werkgever, van onze verlammende gedachten, ook van God, soms … Van jongs af leren we dat vrij zijn niet betekent “alles doen wat ik wil”. Dus wat betekent het dan? De rest van ons leven besteden we om hier achter te komen!

Toen ik mijn dissertatie schreef, had ik een helper: mijn kater Alfi. Elke morgen zat hij precies op tijd na het ontbijt op mijn bureau en wachtte erop dat ik kwam. Nee, nu geen planten meer water geven, niet nog gauw even dit regelen of daarin snuffelen, nee: mijn kater herinnerde me er zwijgend aan dat het nu tijd voor lezen en schrijven was. Als ik dan aan mijn bureau zat, ging hij op een hoek liggen en sliep terwijl ik werkte.

Onze tekst stamt uit de Bijbelse wijsheidstraditie. Deze ging ervan uit dat de mens die naar de wijsheid luistert, in contact komt met de innerlijke orde van de schepping. In ons geval betekent dat: als we er de tijd voor nemen ons op één ding te concentreren en niet inhalig alles tegelijkertijd doen, dan komen we in harmonie met de schepping Gods. Ook zij heeft haar tijdelijke ritmes die in het scheppingsverhaal van de Bijbel een heel grote rol spelen. Soms lijkt het alsof de dieren dat veel dieper verinnerlijkt hebben dan wij.

Johannes Taschner